Parchè u gypaettu hè barbutu ? A sò chì certi u chjamanu altore iss’acellone. Ùn hà sensu. Issi dui acelli ùn anu listessa vita.
Digià u nome. Altore. Altore ùn sente di nunda, Ùn dice nunda à ninsun. Hè mutu issu nome. Altore.
Invece chì « gypaettu barbutu » sente. Sente a cità, u supermarcatu, a Frequenza Mora, U corsu Napuline, u Parcu regiunale.
È si l’altore sente l’after shave, u gypaettu hè barbutu…
Barbutu parchè ? Ùn la sò…
Chì schiveghju, l’altore manghja i topi. Hè scemu pè i topi. Vola pè isse cime è si tira à precipiziu nantu à i topi ch’ellu s’aggusta cun piacè. Per ellu hè Caviar. Quale hà i mezi di manghjà topi oghje ? Hè un lussu. Prima, era u manghja d’ogni ghjornu. Oghje quale u si pò pacà un topu ? Purtantu hè un schifeghju issu manghja d’una volta.
U gypaettu hè barbutu ellu manghja u findus. Pesci quatrati, senz’ochji . S’ellu piove di settembre, và à strappassi u collu pè e machje,in paesi ch’ùn sò i soi, chi ellu ùn ne hà , à coglie trè funghji o quattru castagne d’ottobre. A moglia quand’ellu u vede ghjunghje a sera torce a bocca. Ella nanzu i topi, ma…
Ma, quandu l’altore hè lisciu, u gypaettu hè barbutu.
Perchè, ùn si sà…
L’altore canta a paghjella inseme à l’altri, à u contuaru, à l’apperitivu. Puru s’ellu ùn capisce tuttu ciò ch’ellu canta. Certe volti sunnieghja à u contra cantu di sassofonu, cum’è quellu di John Coltrane, daretu à a paghjella pè dalli un toccu d’attualità. u gypaettu barbutu ellu, cumpone canti rap o hip hop, chì discrivenu a so vita di merda, ch’ellu si canta solu davanti à u spechju.
Certe volti, imagina, in musica di fondu, « A paghjella di l’impiccati ».
L’altore si rasa a mane è spera, ma ellu u gypaettu si ferma barbutu.
Perchè ? Ùn la sò…
Digià u nome. Altore. Altore ùn sente di nunda, Ùn dice nunda à ninsun. Hè mutu issu nome. Altore.
Invece chì « gypaettu barbutu » sente. Sente a cità, u supermarcatu, a Frequenza Mora, U corsu Napuline, u Parcu regiunale.
È si l’altore sente l’after shave, u gypaettu hè barbutu…
Barbutu parchè ? Ùn la sò…
Chì schiveghju, l’altore manghja i topi. Hè scemu pè i topi. Vola pè isse cime è si tira à precipiziu nantu à i topi ch’ellu s’aggusta cun piacè. Per ellu hè Caviar. Quale hà i mezi di manghjà topi oghje ? Hè un lussu. Prima, era u manghja d’ogni ghjornu. Oghje quale u si pò pacà un topu ? Purtantu hè un schifeghju issu manghja d’una volta.
U gypaettu hè barbutu ellu manghja u findus. Pesci quatrati, senz’ochji . S’ellu piove di settembre, và à strappassi u collu pè e machje,in paesi ch’ùn sò i soi, chi ellu ùn ne hà , à coglie trè funghji o quattru castagne d’ottobre. A moglia quand’ellu u vede ghjunghje a sera torce a bocca. Ella nanzu i topi, ma…
Ma, quandu l’altore hè lisciu, u gypaettu hè barbutu.
Perchè, ùn si sà…
L’altore canta a paghjella inseme à l’altri, à u contuaru, à l’apperitivu. Puru s’ellu ùn capisce tuttu ciò ch’ellu canta. Certe volti sunnieghja à u contra cantu di sassofonu, cum’è quellu di John Coltrane, daretu à a paghjella pè dalli un toccu d’attualità. u gypaettu barbutu ellu, cumpone canti rap o hip hop, chì discrivenu a so vita di merda, ch’ellu si canta solu davanti à u spechju.
Certe volti, imagina, in musica di fondu, « A paghjella di l’impiccati ».
L’altore si rasa a mane è spera, ma ellu u gypaettu si ferma barbutu.
Perchè ? Ùn la sò…
Petru Mari, Masai, Ed. Albiana, 2009